هوا با طعم پلاستیک!

ایسنا/کردستان میکرو پلاستیک‌ها تنها در آب‌های آزاد و اقیانوس‌ها وجود ندارد بلکه این پلاستیک‌های ریز نیز از طریق باد جابه‌جا می‌شوند و برخلاف باور مرسوم ما حتی از مایل‌ها دورتر می‌توانند به سراغ ما بیایند و از راه تنفس وارد بدن ما شوند.

پلاستیک یکی از عوامل عمده آلودگی آب دریاها و اقیانوس‌ها محسوب می‌شود و میکروپلاستیک‌ها اشیایی فوق‌العاده کوچک هستند که در نزدیکی سطح بستر یا بر روی ساحل دریاها و اقیانوس‌ها وجود دارند؛ در واقع آنها به عنوان اشیایی پلاستیکی که قطرشان کمتر از ۵ میلیمتر است شناخته می‌شوند.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

زباله‌های پلاستیکی به مشکلی اساسی و در حال رشد در اقیانوس‌ها تبدیل شده است و زندگی موجودات دریایی و به طور کل تمام موجودات زمین را به مخاطره کشانده است. آژانس ملی علوم استرالیا در آنچه به‌عنوان نخستین برآورد جهانی منتشر کرده است، می‌گوید ۹/۲۵ الی ۱۵/۸۷ میلیون تن میکروپلاستیک (قطعاتی بین ۵ میلی‌متر الی ۱ میکرومتر) در کف دریا قرار دارد.

آمار وحشتناک یادشده بسیار بیشتر از سطح اقیانوس بوده و معادل ۱۸ تا ۲۴ کیسه خرید مملو از قطعات پلاستیکی کوچک برای هر ۳۰ سانتی‌متر از خط ساحلی در قاره‌ها، به‌غیر از قطب جنوب است. این معضلی است که فعالان محیط ‌زیست مدت‌ها درباره‌ی آن هشدار داده‌اند؛ درحالی‌که مبارزه برای پاک‌سازی اقیانوس‌ها به ریشه‌کن‌کردن محصولات پلاستیکی یک‌بارمصرف همانند کیسه‌های خرید معطوف است.

بر اساس تحقیق‌های جدید دانشمندان واقع در پارک‌ ملی آرچس ایالت متحده آمریکا، سالانه بین ١۲۳ تا ۳۰۰ میلیون بطری پلاستیکی، میکروپلاستیک وارد زمین پارک‌های ملی آمریکا و مناطق محافظت شده اطراف آن می‌شود.

تصورات قدیمی مشکل میکروپلاستیک را تنها محدود به آب‌های اقیانوس‌ها و زمین‌های آلوده به پلاستیک می‌کرد که اکنون تحقیقات جدید نشان داده که انتقال میکروپلاستیک با هوا امکان پذیر است و حتی نمونه‌هایی از این مواد در سرزمین‌های شمالی زمین کشف شده است که ممکن است به وسیله هوا جا به جا شده باشد.

بر اساس جدیدترین سندی که به تازگی در رسانه‌ها منتشر شد در ۹۸ درصد ۳۳۹ نمونه جمع آوری شده در ١١ پارک ملی و منطقه دور افتاده آمریکا میکروپلاستیک کشف شده است.

دانشمندان دریافته‌اند که ذرات بزرگتر پلاستیک توسط باران و برف و ذرات کوچکتر نیز توسط آب و هوای خشک نیز قابل انتقال است که موجب تعجب محققین شده است.

وجود پلاستیک در هوا بیانگر آن است که این ذرات بسیار ریز می‌توانند از راه تنفس وارد بدن شوند و تاکنون تاثیر این میکروپلاستیک‌ها بر بدن ناشناخته مانده است.

انتهای پیام

منبع: ایسنا

کلیدواژه: استانی علمی و آموزشی اقیانوس ها پلاستیک ها

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.isna.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایسنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۹۵۹۳۷۱۷ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

دانشمندان معمای حفره غول پیکر قطب جنوب را حل کردند

ایتنا - دانشمندان معمای چگونگی شکل‌گیری یک حفره بزرگ در یخ دریای قطب جنوب را که برای اولین بار در سال ۱۹۷۴ کشف شد حل کردند.
برای اولین بار در سال ۱۹۷۴ سوراخ نادری در آب بدون یخ، به نام پلی‌نیا polynya، کشف شد اما پس از مدتی تا سال‌های ۲۰۱۶ و ۲۰۱۷ ناپدید یا بسته شد. در سال ۲۰۱۷ باز شدن دوباره این سوراخ دانشمندان را مجبور کرد برای کشف حقیقت در مورد رمز و راز تشکیل این دهانه جستجو کنند.

به گزارش دیلی میل بریتانیا، محققان دانشگاه ساوتهمپتون دریافتند که علت آن در واقع ترکیبی از جریان‌های آب اقیانوس، بادها و افزایش سطح نمک در آب است که منجر به ذوب شدن یخ‌های دریا می‌شود.

دانشمندان این کشف را در دهه ۱۹۷۰ به نام کوه زیر آب در دریای ودل نامگذاری کردند.

پلی‌نیاها معمولاً در یخ‌های دریایی که در نواحی ساحلی قطب جنوب یافت می‌شوند، هر ساله تشکیل می‌شوند، اما برای آن‌ها غیرعادی است که صدها مایل دورتر در اقیانوس باز، جایی که دریا در عمق هزاران فوتی است، تشکیل شوند.

آدیتیا نارایانان، محقق فوق دکتری در دانشگاه ساوتهمپتون و محقق اصلی این مطالعه گفت: «پلی‌نیا مائودریس در دهه ۱۹۷۰ زمانی که ماهواره‌های سنجش از دور که می‌توانستند یخ دریا را بر فراز اقیانوس جنوبی ببینند برای اولین بار به فضا پرتاب شدند، کشف شد.

در طول زمستان‌های متوالی از سال ۱۹۷۴ تا ۱۹۷۶ ادامه یافت، و اقیانوس‌شناسان در آن زمان تصور می‌کردند که این یک رویداد سالانه خواهد بود، اما از دهه ۱۹۷۰، این اتفاق فقط به صورت پراکنده و برای دوره‌های کوتاه مدت رخ داده است.

آدیتیا افزود: «۲۰۱۷ اولین باری بود که از دهه ۱۹۷۰ چنین پلی‌نیای بزرگ و با عمر طولانی را در دریای ودل دیدیم.»

محققان با استفاده از نقشه‌های یخ دریا، داده‌های حیوانات دریایی برچسب‌گذاری‌شده و یک مدل اقیانوسی تولیدشده توسط کامپیوتر، چگونگی شکل‌گیری پلی‌نیا را تا این اندازه دور از ساحل کشف کردند.

نتایج نشان داد که جریان در حال حرکت در اطراف کوه Maud Rise در زیر آب در دریای Weddell، گرداب‌های متلاطم ایجاد می‌کند، یک جریان معکوس، که نمک را به سطح دریا منتقل می‌کند، فرآیندی به نام انتقال Ekman رخ می‌دهد آب با زاویه ۹۰ درجه نسبت به باد باعث می‌شود نمک با حرارت روی سطح مخلوط شود و یخ را ذوب کند.

آلبرتو ناورا گاراپاتو، نویسنده و استاد دانشگاه ساوتهمپتون، می‌گوید: «انتقال اکمن عنصر کلیدی گم شده‌ای بود که برای افزایش تعادل نمک و حفظ اختلاط نمک و گرما به سمت آب‌های سطحی ضروری بود.»

محققان حدس می‌زنند که طوفان‌های قطبی که از منطقه عبور می‌کنند می‌توانند باعث افزایش حمل و نقل اکمن شده و نمک بیشتری را به سطح زمین بیاورند، اما آن‌ها توضیح دادند که تحقیقاتشان قادر به تأیید این نظریه نیست.

اکنون محققان هشدار می‌دهند که polynya می‌تواند تأثیر منفی بر اقیانوس‌ها داشته باشد و به افزایش ۰.۳ اینچی سطح آب دریاها از سال ۲۰۲۲ تا ۲۰۲۳ کمک کند.